Informatie moet een toegevoegde waarde hebben. Door big-data ontwikkelingen en de enorme kracht van die BI systemen tegenwoordig hebben is er een veelheid aan extra informatie uit een eenvoudig informatiesysteem te halen. Maar wordt besluitvorming hier ook beter van? De kosten dienen namelijk wel in verhouding te staan tot de baten, ondanks dat IT component van opslagkosten van data zeer laag zijn.
Binnen architectuur en beveiliging spelen vaak complexe besluitvormingsprocessen waar informatie cruciaal is. Een theorie waarin het kosten-batenvraagstuk bij de waarde van informatie naar voren komt is de behavioral theory van organisaties. Deze theorie gaat ervan uit dat diverse participanten een rol spelen binnen een organisatie, waarbij iedere participant een eigen doelstelling kan hebben. Participanten kunnen medewerkers binnen een organisatie zijn, maar ook overheid, klanten en toeleveranciers in de keten. De vraag om de waarde van informatie te bepalen is te vertalen naar het oplossen van een probleemstelling, waarbinnen een oplossing wordt gevonden die recht doet aan de doelstellingen van alle verschillende betrokken participanten.
Als er geen oplossing duidelijk voor handen is die voldoet voor alle participanten, start vaak een zoektocht naar nog niet bekende, betere alternatieven. De ‘behavoiral theory’ verzet zich tegen strikt rationeel handelen. Wel wordt binnen deze theorie erkent dat een beslissing moet worden genomen op basis van imperfecte informatie. Enkele redenen hiervoor zijn:
- De gewenste gegevens zijn niet snel genoeg te vinden.
- De gewenste informatie bestaat (nog) niet.
- De kosten om de gewenste informatie te verkrijgen zijn zeer hoog.
Uitstellen van een beslissing omdat er niet voldoende of onvoldoende betrouwbare informatie is kan niet altijd. Vaak zijn er nog grotere kosten verbonden aan het niet tijdig nemen van een besluit.
Ook binnen architectuur en IT beveiligingsvraagstukken worden veel besluiten genomen op onvolledige of niet geheel zekere informatie. Dit betekent dat een besluitvormingsproces en een besluit niet strikt rationeel genomen kan worden. Zeker binnen complexe architectuurvraagstukken is het een zonde tijd om te werken aan een allesomvattend beslissingsmodel waarin allerlei soorten beslissingen rationeel genomen kan worden.
Extra informatie heeft daarom alleen waarde wanneer deze extra informatie leidt tot een andere en betere beslissing dan zonder deze extra informatie. Informatie is niet gratis, bij besluitvorming bij complexe architectuurproblemen dienen kosten en baten bij een vraag om extra informatie dan ook expliciet gemaakt te worden. Hier is vaak een rol voor een architect weggelegd die de probleemstelling pluriform benaderd.